Atelier
Martin de jong
Atelier
Martin de jong
Schilderijen
Objecten
Spielerei
Een maand in afzondering.
Eén stap terug, twee vooruit.
Het ontstaat terwijl ik teken, zoek en zaag.
Als ik oplet, vallen de stukken op z’n plaats.
Het is wat het is; een ding.
De resten van wat ik zag.
De resten die ik zaag.
in Leipzig maart 2024
Ik omarm de beperkingen van een vreemd atelier. Tijdelijk even alles anders. Er zijn altijd van die momenten dat mijn vertrouwde atelier met al zijn ritmes en rituelen even niet werkt.
Misschien is het wel een vlucht, om niet in herhaling te vallen of voor de vraag; hoe nu verder?
Maar een vreemde omgeving helpt mij vooral om patronen te doorbreken en mij te verwonderen over het nieuwe en onverwachte.
Ik zie mogelijkheden in nieuwe materialen. Ook het gebied tussen herkenning en abstractie blijft mij uitdagen. Is het nog interessant wanneer het nergens meer aan refereert? Of is herkenning juist datgene wat afbreuk doet aan het beeld?
Ik neem mijn nieuwe vondsten mee terug naar mijn vertrouwde atelier, mijn hol, mijn eigen kleine omsloten wereld.
Genoeg ideeën, genoeg te doen..